Özgür müyüz?

Benim gibi kıyısında yaşayanlar için bile bu dünya bu kadar güzelse, kim bilir ortasında yaşayanlar ne kadar mutludurlar. 
Hayatın zorluklarından sürekli şikâyet edenlerin çoğu hem tembel hem de amaçsız. Bekliyorlar ki, birisi getirip mutluluk ve özgürlüğü ellerine versin. Oysa kendisini başkasının lütfuna terk etmiş birisi özgür olmaz. Özgür olmayan birisi de mutlu olamaz; mutluluğun ön koşulu, kendi seçimini yapma gücüdür. Seçim yapmak, yani özgür olmak bilinç işidir. Amacı olmayan insan, bilincini keskinleştirmemiş insandır. Oysa özgürlük de mutluluk da, başkalarının size getirip vereceği şeyler değildir; onlar, siz onları inşa ederseniz var olurlar. Mutsuz ve bağımlı ruhlar, mutluluk ve bağımsızlıklarını rastlantılara ve başkalarının "iyi niyet"lerine teslim ettikleri için öyledirler. "Kendisi" olarak davranan birey hata yapabilir, üzülebilir, yalnız kalabilir ama neticede kendisi olma lüksünü yaşar. 
Erinç, sürünün yumuşak ve sıcak ama sahte konforu yerine, bireyselliğinin soğuk, gri ama özgür seçiminde karar kılanlar içindir..