Gündelik Dilin (Gayr-ı) Meşru Dayanakları

Siyasi dilin kendisine dinden dayanak bulması kadar bilimden dayanak bulması da tehlikelidir. "Çok günah", "sevabı büyük", "dinde yeri yok", "gerçek din bu değil" ya da "Kuran'da her şey yazıyor" gibi ifadeler aslında dinin bizzat kendine değil, inananın öznel değerlendirmesine gönderme yaparlar. Argüman ne kadar zayıfsa, onu temellendirmek için kutsala gönderme yapmaya duyulan ihtiyaç da o kadar artar.

Benzeri bir durum, argümanına bilimden dayanak getirdiğinde, daha ikna edici olacağını düşünenlerde de mevcuttur. Kalıtım ve Psikiyatri, argümanlara sanki daha rasyonel ve zekice izlenimi veren ve bu nedenle de en çok tehlike arz eden iki ayaktır. Özellikle ırkçılık, cinsiyet ayrımcılığı ve akıl hastalıkları için kaynak sağlayabilirler. Mesela Nazizm, kafatası biçimleri ve anatomik görünümü, ırkçılık için olabildiğince zalimce kullanmıştır.

"Kadınlar güce tapar", "kadınlar biyolojik olarak zayıftır" gibi cümleler için kalıtımdan, "tecavüze uğrayanlar tecavüzcü olur", "zeki insanlar akıl hastası olur" cümleleri için psikiyatriden kanıt getirmek çok kolaydır. Beğenmediğimiz, hoşlanmadığımız insanlar için "şizofren", "geri zekalı", "akıl hastası", "spastik" gibi ifadeleri, üzerinde düşünmeden, kolaylıkla kullanmak, bu ifadelerin içerdiği asıl anlamın hafiflemesine neden olur. Oysa çoğunlukla kötülük ya da kötü insanlar vardır, ve bu durumu sadece "kötücül"lükle ifade etmek yeterli olabilir. Duygularımızı içerik ya da şiddetini kuvvetlendirmek için "psikiyatrize" etmeye duyduğumuz ihtiyaç, çoğunlukla duygunun içeriğine duyulan güvensizlikle ilişkilidir.

Bilim insanları Sözcü ya da Akşam gazetesinin manşet attığı gibi yargılar vermez, veremez. Veriyorsa orada bilim değil, bilimsellik elbisesi giymiş ideoloji vardır.
Buradan faşizme, ırkçılığa, ayrımcılığa giden yol, tıpkı dinin açtığı yol gibi çok kısadır.

Bilimsel hakikatler ideoloji uğruna çarçur edilemeyecek kadar değerlidirler çünkü çok zor elde edilirler.