Hayatımın Kahramanlarına Teşekkürler.

Hayatımın Kahramanlarına Teşekkürler..

İzmir'li olmayı çok abarttığımızı söylerler, haklıdırlar. Çünkü bir kenti yalnızca sokaklar, meydanlar, binalar, parklar ve kaldırımlardan ibaret zannederseniz, çirkin ve fakir bir kent olduğu bile söylenebilir. İstanbul'la kıyaslanmayacağını söylememe gerek bile yok.

Ama bir kentin bir yaşam biçimi olduğunu bilirseniz, o zaman o kadar da abartılacak bir şey olmadığını da bilirsiniz. Ben sadece bir kentte büyümedim, o kenti benim için anlamlı ve değerli yapan insanlar tarafından da büyütüldüm. 

İzmir'in kadınlarıyla ilgili söylentinin asıl kaynağının erkeklerin kadınlara yönelik tutumları olduğunu düşündürten çok şeye rastlamıştım. Ama son günlerde öyle işlere rastladım ki, artık bundan daha fazla emin oldum.

Selanik Mübadili bir ailenin çocuğuyum; tanıdığım bütün kadınlar güçlüydü çünkü başka bir şansları olmamıştı. Ama asıl, büyürken karşılaştığım erkeklerin; bu güçlü kadınlar tarafından büyütülen, bu güçlü kadınlarla eş olan, bu güçlü kadınlara babalık/ amcalık/ ağabeylik eden erkeklerin ne kadar değerli bir şey yaptığını başka bir vesileyle yeniden anımsadım. Çünkü bu adamlar, baba/ ağabey/ amca/ eş olarak, belki el yordamıyla belki kentli olmanın alışkanlığıyla, belki birazcık mürekkep yalamış olmanın verdiği gururla hayatlarındaki kadınlara bir biçimde eşitleri olarak davranmayı becerebilmişler.

Kızlarını büyütürken, eşlerine, yeğenlerine, kardeşlerine davranırken, her türlü eksikliklerine rağmen, eşit bir biçimde tutum göstermeyi becerebilmişler. Evlat ayırmamış, kadınlarının güçlerini küçümsememiş, aksine onların gücünden güç almayı gurur meselesi haline getirmeden sırtlarını onlara dayamaktan onur duymuşlardır.

Mesela babam bir nüfus sayımında aile reisi olarak annemi yazdırdığında, üniversite mezunu sayım memuru bunun değerini anlamamıştı.

Bugün bu kadar güçlü, kendine güvenli, kendinden emin, ayakları üzerinde durabilen, kimseye eyvallahı olmadığından yalnızlıkla da başa çıkabilen ama aynı zamanda sevmeyi ve yeri geldiğinde fedakarlık yapabilmeyi de öğrenmiş, hata yapan ve deneyim sahibi oldukça daha büyük hatalar yapma cesaretine sahip ve en nihayetinde mutlu bir kadın olduysam -bedelini ödemek koşuluyla- babam, kardeşim, amcam, ağabeylerim dediğim bu adamların, bana ve diğer kız çocuklarına ve eşlerine ve etraflarındaki diğer kadınlara eşit davranan bu adamların payı büyüktür..

Buradan hepsine teşekkür etmeyi, onlardan bir tür helallik almayı bir borç bildim. 

Babam, amcam, dedem, kardeşim, kuzenlerim ve diğer ağabeylerim.. Ayrıcalıklı olmamı sağlayan bu bilinç için teşekkür ederim..