Genel hal ve gidiş çoktandır, büyüyen, artan ve hızlanan bir biçimde ikili bir zihin halini zorunlu kılıyor: ya görmezden gelen birisi olmak ya da elinden bir şey gelmediği için derinleşen bir öfkeyle ama neye öfkeli olduğunu tam olarak da bilemeyen bir öfkeyle saldırganlaşmak.
Kendi adıma üçüncü bir kaçış yolu, tüm bu olan bitenin içinde olduğumun farkında olarak ama mümkün olduğunda da bu hengame ve kokuşmuşluğa dışarıdan bakarak bir çıkış yolu bulmayı deniyorum: bunu da günlük hayatın minik ve önemsizmiş gibi görünen ayrıntılarına sığınarak başarmaya çalışıyorum.
Elimizden, küçük dünyalarımızda, sevdiğimiz az sayıda insanla, yapmaktan zevk aldığımız her ne varsa yapmak ve dünyanın yanışını biraz da kayıtsız bir bilgelikle izlemekten başka bir şey gelmeyecek sanırım..
Sevin, aşık olun, hayran olun, ilgilenin, şımarın, şımartın.. Elimizde muhtemelen bunlardan başka ayrıcalıklar kalmayacak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder